เหรียญที่ระลึกในงานฉลองพระปริยัติธรรม วัดบัวใหญ่ จ.นครราชสีมา ปี ๒๕๑๓ 

ประวัติหลวงปู่เขียว จิตตสาโท

ชาติกำเนิด 
    นามเดิมว่าเขียว พรหมหอม เกิดวันศุกร์ที่ ๑๘ มิถุนายน พ.ศ ๒๔๔๕ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๗ ปีขาร บ้านหนองโบสถ์ ต.โนนตาเถร อ.บัวใหญ่ จ.นครราชสีมาเป็นบุตรของนายทัดนางหรุ่น มีอาชีพทำนา มีพี่น้องทั้งหมด ๕ คน ( หลวงปู่เป็นบุตรคนโต ) 
ชีวิตในปฐมวัย 
    อายุได้ ๕ ขวบ ได้สูญเสียมารดา ที่บ้านหนองโบสถ์ บิดาจึงได้อพยพ ย้ายมาอยู่ที่ หมู่บ้าน ดงใหญ่ อ.พิมาย อายุได้ ๗ ขวบ บิดาได้นำไปฝากเป็นศิษย์วัด ที่บ้านกล้วย เพื่อเรียนหนังสือ ได้ศึกษาภาษาไทยและภาษาขอม มีความชำนาญ เป็นอย่างดี เมื่อ เรียนหนังสือจบแล้ว มีความประสงค์จะบวชเป็นเณร เพื่อศึกษาเล่าเรียนพระธรรมและวินัย แต่โยมบิดาไม่อนุญาต 
    เพราะท่านเป็นบุตรคนโต ต้องออกมาช่วยบิดาทำงาน เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวก่อน แล้วค่อยบวช ท่านเคยปรารภกับญาติผู้ใหญ่ และเพื่อนสหายอยู่เสมอว่า หากได้บวชจะไม่สึก จะอยู่เป็นพระ จนถึงวันตาย 
อุปสมบท
    เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๖ พ.ค ๒๔๖๕ ขึ้น ๑๒ ค่ำเดือน ๖ ปีฉลู ที่วัดบ้านจันทร์ ต.ท่าหลวง อ.พิมาย จ.นครราชสีมา 
โดยมีพระครูสีลวิสุทธิพรต เป็นอุปัชฌาย์ พระอาจารย์ม่วง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์แป้น เป็นพระอนุสาวนาจารย์ เมื่ออุปสมบทแล้วได้อยู่จำพรรษา ที่วัดบ้านดงใหญ่ ให้ญาติพี่น้อง เพื่อฉลองศรัทธา ได้ ๒ พรรษา 
พรรษาที่ ๓ มาอยู่ที่วัดศรีสุข อ.จักราชพรรษาที่ ๔ ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในวัดสุทธจินดา ในตัวจังหวัด ได้ศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ปี ๒๔๘๔ สอบเปรียญธรรม ๕ ประโยค 
ด้านการปรกครอง
    พ.ศ ๒๔๘๒ ได้เป็นเจ้าคณะอำเภอบัวใหญ่ พ.ศ. ๒๔๘๑ เป็นครูสอนปริญัติธรรมแผนกบาลี 
ด้านการเผยแพร่
    เป็นพระธรรมทูตประจำอำเภอบัวใหญ่ และเป็นแกนนำ ในด้านการปฎิบัตอย่างเข้มแข็ง ในด้านวุฎฐานวิธี คือการอยู่ปริวาสกรรม ได้จัดให้มีขึ้น ในตำบล และอำเภอต่างๆ จนเป็นที่เคารพยกย่อง ของสาธุชนโดยทั่วไป 
ด้านสาธารณูปโภค
    พ.ศ. ๒๔๘๒-๒๕๐๙ เป็นผู้นำบูรณะปฏิสังขรวัดวาอาราม สร้างสะพาน แหล่งน้ำดื่ม น้ำใช้ สร้างหอสมุด กุฏฏิสงฆ์ โรงเรียนสอนปริยัติธรรม สร้างพระอุโบสถ เจดีย์ที่ชำรุด พระพุทธรูปต่างๆ สร้างศาลาการเปรียญ ในเขตที่ท่านปรกครอง ไม่เคยให้ขาดตกบกพร่อง 
ปฏิปทา 
    เป็นผู้มักน้อย สันโดษ เป็นอยู่อย่างง่ายๆน่าเลื่อมใส ถือผ้า ๓ ผืนเป็นวัตร บิณฑบาตเป็นวัตร ถือเอกานิกังคะธุดงค์ 
พ.ศ ๒๕๐๑ ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะคือพระปทุมญาณมุนี ในเรื่องการปฏิบัติ หลวงพ่อเจ้าคุณท่านเคร่งครัดมาก ไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยยาก แต่อย่างใดท่านยอมตายในสนามปฏิบัติ เช่นเดียวกับทหารที่ยอมตายในสนามรบ 
    ท่านฉันมังสะวิรัติเอกา กลางวันอยู่ด้วย ๓ อิริยาบถ คือยืน เดิน นั่ง ไม่ยอมนอน ถึงจะเจ็บไข้ได้ป่วย ก็จะไม่ยอมจำวัตรในเวลากลางวันเป็นอันขาด 
    ปฎิปทาของหลวงปู่ เป็นที่ทราบกันดี ในวงของนักปฏิบัติด้วยกัน แม้แต่หลวงพ่อเจ้าคุณใหญ่ คือสมเด็จ พุฒาจารย์อาจ ในสมัยที่ท่าน ยังตำแหน่งพระพิมลธรรม วัดมหาธาตุ ก็ได้ยกย่องสรรเสริญในปฏิปทา ของหลวงพ่อเจ้าคุณพระปทุมญาณมุนีอยู่เสมอๆ 
  มรณภาพ 

เมื่อ พ.ศ ๒๕๓๔ วันที่ ๑๐ สิงหาคม เวลา ๑๓.๐๐ น. หลวงปู่ ก็จากไป ด้วยอาการอันสงบ สิริรวมอายุได้ ๘๙ ปี ๑ เดือน ๒๗ วัน